Türkiye’de siyasetin gündelik hayat içerisinde kapladığı yer son dönemlerde artarken buna karşın yarattığı etkide bir azalma söz konusu. Bunda hiç kuÅŸkusuz arka arkaya yaÅŸanan seçim süreçlerinin ve baÅŸ döndürücü gündemin etkisinin büyük payı var. Buna karşın bir zamanlar rahmetli Süleyman Demirel’in ‘dün dündür bugün bugündür’ sözleri ile siyasal hayatımıza damgasını vuran sözünde de büyük bir farklılık yaÅŸanıyor. GeçmiÅŸte dün ile bugün arasında gidip gelen skala içerisinde, olup bitenleri normalleÅŸtirme giriÅŸimleri ile karşı karşıyaydık. Oysa içinden geçtiÄŸimiz post-truth döneminde söz konusu olan yaklaşım ve bu yaklaşımla birlikte kullanılan argümanlarda da büyük bir dönüÅŸüm yaÅŸanıyor.
Bugün diyerek adlandırdığımız zaman dilimi içerisinde olup bitenler sadece bugüne ait olmadıkları gibi hem dünün kalıntılarından hem de yarınların getirebilecek olduklarından besleniyor. Bu yüzden de bizde bugün aslında sadece bugün olmaktan çıkıyor ve beraberinde dünün getirdiklerinden beslenmenin yanı sıra yarınların sunabilecekleri üzerinden de çeÅŸitlenebilen bir görünüm arz ediyor. Tekrar baÅŸa döndüÄŸümüzde ise söz konusu olan bu duruma bir de ülkenin içerisinde bulunduÄŸu garip ayrışmayı eklediÄŸiniz anda ise yaÅŸananlar giderek daha trajikomik bir görünüm almaya baÅŸlıyor. Çünkü söz konusu olan yarılmalar nedeniyle hem düne hem bugüne hem de yarınlara iliÅŸkin beklentilerimiz ve bu beklentilere iliÅŸkin çıkarsamalarımız da giderek daha çok ayrışıyor.
Hemen hemen hiçbir konuda bir araya gelemeyen ve hiçbir hususta ortak bir noktada buluÅŸamayan insanlar söz konusu olduÄŸunda yaÅŸananlar bu açıdan çok daha tehlikeli bir görünüm arz edebiliyor. Çok uzaÄŸa gitmemize gerek yok, ölenlere iliÅŸkin yapılan saygı duruÅŸları da dahil olmak üzere pek çok konuda maalesef iyi sınavlar veremedik! GeçtiÄŸimiz günlerde ülkenin ana muhalefet partisi liderinin saldırıya uÄŸramasının ardından verilen mesajların bir kısmı yine can acıtıcı nitelikteydi. Kendi doÄŸrularını tek ve deÄŸiÅŸmez mutlak olarak gören bunun karşısında yer alan her türlü fikri, yaklaşımı ise kötü ve olmaması gereken olarak niteleyen bir anlayış, hızla kök salıyor. Yapılanlar kimin yaptığına bakılmaksızın eleÅŸtirilmek yerine benden mi? Yoksa deÄŸil mi? Üzerinden deÄŸerlendirilmek suretiyle normalleÅŸtiriliyor. Durum böyle gerçekleÅŸmeye baÅŸladığı andan itibaren ise kurumlarınız, deÄŸerleriniz ve kiÅŸileriniz de giderek silikleÅŸiyor.
Karşılıklı bir biçimde mütemadiyen tekrarlanan bir suçlama ve ‘önce onlar yaptı’ yaklaşımı içerisinde gidip geliyoruz. Ne çocukları ne kadınları ne gençleri ne yaÅŸlıları ne de diÄŸer bütün canlıları sevmiyoruz! Hatta sevmemenin ötesinde onlara zarar verecek birtakım eylemlerin içerisinde bulunmaktan keyif bile alanlar var aramızda. YaÅŸananlar sonrasında sık sık biz ne ara böyle bir millet olduk? Sorusunu dillendiriyoruz. Buna karşın öteki imgesi ile kurduÄŸumuz iliÅŸkideki sakatlığı deÄŸil görmek; duymak, hissetmek bile istemiyoruz. Oysa yepyeni bir dile, bakış açısına ve hepsinden önemlisi bir arada yaÅŸamak için umuda ihtiyacımız var. Bunun yolu ise birbirimizi yok saymaktan, kendi düÅŸüncelerimizi dayatmaktan ve karşımızdakileri izole etmekten geçemeyeceÄŸini anlamaktan ve buna uygun bir hayat alanını yeniden inÅŸa etmekten geçecektir.
Umarım bir gün bu topraklarda bambaÅŸka ÅŸeyleri konuÅŸabilir ve konuÅŸtuklarımız üzerinden gerçekten tartışabilecek bir yapıya doÄŸru ilerleyebiliriz. Bugünü kıymetli kılan biraz da dünden getirdiklerimizdir bununla birlikte yarınlara iliÅŸkin yaklaşımlarımız da bu kıymetin deÄŸerini ve beklentilerimizi arttırmaktadır. Çoklu zaman paradigması içerisinde mekanı da tek tipleÅŸtirmeden ve hayatın farklı kompartmanları içerisinde çeÅŸitliliÄŸi zenginleÅŸtirmek suretiyle yeni ufuklara yelken açabilmek umuduyla.
T24 Bağımsız İnternet Gazetesi [ http://t24.com.tr ] Yazarlarından Ahmet Talimciler [ E-mail: talimciler@hotmail.com ] tarafından Kaleme alınmıştır.